En zo gaat de tijd weer door al moet ik je zeggen dat er wel wat “mist”in mijn hoofd hangt dat zich uit door een niet ophoudende hoofdpijn…maar PCM helpt prima en af en toe wat grof geweld met een Ibrufen 600mg erbij. 5 april naar Groningen naar de tandarts voor wat overleg. Het hele weekend gewerkt op de huisartsen spoeddienst waar een nieuw systeem in gebruik is genomen…best spannend allemaal. Er gebeuren vreemde dingen in ons huis. Had ik het hele huis onderste boven gekeerd omdat ik mijn agenda kwijt was….plots lag hij/zij gewoon in een laatje waar ik zeker van weet dat ik het heb omgekeerd…..Zou mijn moeder of vader dan toch door het huis spoken?Of toch mijn oma? Dit is niet de eerst keer dat dit gebeurd…net zoals Willem voetstappen hoort die er niet zijn….. Willem voelt zich weer helemaal thuis en rommelt lekker en neemt op zijn tijd rust.

 Willem vroeg mij laatst "wil je kippensoep maken".......de druiloor............

Dinsdag een nachtdienst en afscheid genomen van de vakgroep waar ik een aantal jaren in heb gezeten ter verbetering…..ect……….Donderdag naar Ine gegaan in Heemstede. Eerst even bij wouter en Floor koffie gedronken.

Voordeur Wout en Floor of Floor en Wouter

Daarna even langs ome Graad en wederom een heerlijk kopje koffie gekregen “zoals moeder ze maakte”dus met warme melk……

.Een gezellige avond bij Ine die trouwens gauw jarig is. Vrijdag naar Kirsten geweest. Het was stil..er was geen kind thuis…….deze uiteraard wel opgehaald toen “de tijd daar was”. Kirsten ziet er mooi en zelfbewust uit. Nadat ik bij Kirsten was geweest naar Angele gegaan en ook daar weer het nodige besproken. Er gebeurd zoveel in ons beider leven. Een onaangenaam gevoel maakte dat ik in die avond toch weer naar Drenthe ben vertrokken…..waar ik gelukkig welkom was. Later schoten deze woorden in mijn gedachten die voor mij  op dit moment erg gelden.

Thuis is waar mijn lief woont

En onze spullen staan.

Het hele afgelopen weekend dus 13 en 14 april, in de tuin gewerkt. De tuinbonen incl wc rolletjes in de tuin gezet. Raapstelen stonden er al. Van Martin uien gekregen die ik ook maar begraven heb onder de grond. Dat is tenslotte ook mijn vak. Ook nog extra tuinbonen gezaaid….kijken of er verschil is. Martin bracht later ook nog wat lathyrus plantjes die ik netjes heb geplant.Vandaag, dinsdag, hebben wij ons  in het zweet gewerkt bij de fysiotherapie. Vanavond, 16 april, een avonddienst en morgen een nacht. Donderdag slapen en fysio.

Mijn gevoel gaat af en toe met mij op de loop en dat is erg lastig.....

Willem is thuis.

Na ruim 2 weken in het hotel te hebben gelegen dat het "UMCG" heet is Willem weer in zijn eigen vertrouwde omgeving. Het waren 2 lange en vermoeiende weken voor ons beide, vol onzekerheid. Bij het ontslag hebben wij een eind gesprek gehad met de dienstdoende cardioloog "Jezus"genaamd. Waarom Jezus? Omdat hij er zo uit zag...je kent die kinderboeken wel. Ook liep hij plechtig, waarschijnlijk afgestemd op het loopritme van de doorsnee hartpatiënt. De inspanningstest was wederom  na ontwatering, op het welbekende randje. Nu dus geen reden om in het traject verder te gaan voor een evt harttransplantatie. Ik, wij, worden er wat cynisch van. Het idee ontstaat dat je met een rolstoel naar binnen moet worden gereden en dat er dan wordt gezegd "u bent te slecht"...Maar laten we eerlijk zijn een "nieuw hart"is ook behoorlijk ingrijpend voor de rest van je leven.........Over 3 weken naar de hartfalen poli en over 6 weken naar prof. Voors en wanneer er toch eerder iets is dan weer....via de HA en dan naar het UMCG.  Ik had op aanraden van Grislaine een lijstje met vragen gemaakt. Zeg ik ook altijd tegen andere mensen maar wanneer het jezelf betreft gelden er opeens "andere regels" lijkt. Om een lang verhaal kort te maken.
 De situatie met Willem is zeker ernstig. Hij zit in hartfalen klasse 3/4. Loopt sneller vol en de de medicijnen die Willem krijgt, ja daar zijn ook geen mogelijkheden meer. Ook het infuus dat het vocht moet afdrijven gaat steeds minder zijn werk doen. Op mijn vraag "over hoeveel tijd praten wij hier"werd zoals ik al verwachte, geen antwoord gegeven. Weken, maanden, jaren? wie het weet mag het zeggen. De echte Jezus weet het alleen.

  Hij kon, wilde alleen bevestigen dat het een ernstige situatie  is  en dat de tijd van verstoppertje spelen tegenover wie dan ook, voorbij moest zijn. Het is constant lopen op een evenwichtsbalk en bij een kleine storing "donder"je er af. Al met al hebben de 2 laatste weken er voor gezorgd dat ik mij "anders' in Drenthe voel. Minder veilig en behoorlijk alleen en aan mijn lot over gelaten.......Wat mij wel ontzettend heeft geholpen is het feit dat Wouter ,Floor  en Kirsten de moeite hebben genomen om te komen. Ook alle andere mensen hartelijk bedankt voor de maaltijden, en het bezoek aan Willem. Hier geld inderdaad "een goede buur is beter dan een verre vriend"
Goed, over tot de orde van de dag. Mijn tuinbonen in de w.c. rolletjes gaan het helemaal doen en binnenkort hoop ik ze te gaan planten..een echt aanrader voor iedereen om het op deze manier te doen. Vanavond weer werken en  dat zal spannend worden want wij gaan met een nieuw systeem werken. Dit om missers nog minder kans te geven en ook voor onze veiligheid. Het vergt van ons uiteraard weer veel aanpassen.  Morgen naar de tandarts en ik hoop volgende week een paar dagen naar Heemstede/Haarlem te gaan...even bij tanken.......Lieve mensen geniet van iedere dag van het leven.........

Wees tevreden met wat je hebt en probeer zo te liggen als mijn katten.......onze katten......ontspannen.

Liefs.......Karin

Op z'n paasbest

Terwijl de brandlucht van de Westerborkse paasbult, langzaam weg drijft...toch nog even een berichtje vanaf mijn werkkamer. Vanmorgen om 06.30 uur uur opgestaan om "de dierentuin"te verzorgen......Katten eten en drinken....kippen eten en drinken....eieren rapen, het is tenslotte Pasen .....Hup naar mijn werk. Eén van de voordelen van vroeg naar je werk gaan is de ongelofelijke stilte, ruimte en licht.

Wat een plaatje..........Dit was even buiten Westerbork, bij Mantinge....stil word je daarvan. 

De afgelopen dagen waren best hectisch. De pompen zijn allemaal bij Willem verwijderd met matig resultaat...maar toch wel 4 kg er af.......Daar moet ik wel bij opmerken dat Willem totaal geen eetlust heeft. Toch lijkt hij wat minder benauwd dan aan het begin van "de rit"10 dagen geleden, wat zeg ik, al zowat 2 weken geleden. Zaterdag is Kirsten gekomen met de trein. De nacht daarvoor had ik een nachtdienst dus....het was even doorbijten..maar toen mijn dochter uit stapte......kwam er een groot gevoel van trots over mij heen. Ook moest ik denken aan de film waarin mijn moeder uitstapte in Beilen......Wij zijn eerst boodschappen wezen doen bij de Jumbo...dit om ook Eline te verrassen met.....chocolade boter.

Daarna nog even Beilen in gegaan en toen naar Westerbork. Daar een kop thee gedronken en toen "op naar Groningen.

Kirsten had een lading tekeningen meegenomen met lieve woorden daarop. Ook kocht Kirsten een "bloemballon|"voor Willem. 

Willem was er erg blij mee en ook bere trots op al de tekeningen. Na het bezoek aan Willem zijn Kirs en ik gaan eten bij de Thai en hebben Eline mooie foto,s toegezonden....erg vals dus......

Dit moeten wij echt meer gaan doen...al is het maar 1 maal in de maand.....Prime time...........en wat is ze afgevallen en ze gaat nog steeds door....Knap!!!!!!Daarna Kirsten weer op de trein gezet. Helaas liet de App het afweten van de NS en duurde Kirsten haar reis langer dan gepland......Zondag was Julia jarig en werd zij 9 jaar. Ik heb zondag van een heerlijke brunch genoten bij Titia en Martin. Vandaag voor het eerst niet naar Willem geweest want ik was "bekaf".......Heel lief zijn de overburen toen gegaan. Sanne en Arjan...te gek lief! Willem zijn zuster Evelien en fysiotherapeut Joost waren er zaterdag. Vergeef mij dat ik een beetje kris kras door de dagen ga...Vandaag, maandag tweede paasdag,  is de cardioloog waar Willem altijd op de poli komt kwam , op de afdeling geweest en hebben zij even van gedachten gewisseld. Misschien toch eerst een fietstest? en daarna de drukmeting van het hart? Wij horen het morgen wel. Ik moet er toch op tijd zijn voor een afspraak bij maatschappelijk werk. Het is allemaal heel dubbel en onzeker. Wat is wel haalbaar en wat is niet haalbaar? Willem is en blijf eigenwijs dus wie weet wat mij allemaal nog te wachten staat. Maar gelukkig ben ik ook niet "voor de poes"dus wij zullen er zeker wel uit komen. Nu ga ik slapen om morgen eerst wat administratieve zaken af te handelen. Jullie horen van mij hoe alles is gegaan ....Liefs