Verdrietig, maar niet "zielig."

Tja en dan is het alweer 19 mei, wat zeg ik alweer zowat 20 mei. Morgen is Angele jarig
. De eerste nachten heb ik slecht geslapen en het leek wel of mijn "harde schijf "over uren aan het maken was. Ik schoot helemaal in de stress toen ik Willem zijn mobiel ging opzeggen. In de computer in de winkel stond "jarig over 28 dagen. "Wat dacht ik...helemaal niet jarig meer." Gelukkig slaap ik steeds beter.
Ik begrijp het allemaal goed hoor lieve mensen, jullie gaan terug naar huis en gaat het leven weer verder. Voor mij is het behoorlijk wennen.
 Maar ik klaag beslist niet hoor, er zijn lieve mensen om mij heen die bellen en langskomen.
 Ik ben bezig met opruimen. Nee, niet de dingen van Willem, daar heb ik geen haast mee. Wel de dingen die allemaal geregeld moeten worden financieel. Het opzeggen van de krant, want die lees ik toch nooit...alles op mijn naam zetten en ga zo maar door. Ik heb mijn slaapkamer veranderd. Ik wilde het beeld kwijt van de laatste zware weken. Nu dat is geluk. Hij ziet er "fris en fruitig uit."
Willem zijn kamer is netjes....de zolder ook aan het opruimen.  Een ladekastje met allemaal foto's die ik niet kende. Ik maak er stapeltjes van voor Martijn, Annelot, Evelien en uiteraard voor mezelf.
Ik krijg vreselijk lieve kaarten en teksten, nog steeds. Ook van veel collega's van andere posten. Ontzettend fijn. Morgen komt er ook weer een collega langs.
 Ik mis hem maar wat ben ik blij dat hij nu niet meer zo hoeft te snakken naar adem.

 Maar wat voel ik mij leeg. Vandaag kwam ik zijn zonnebril tegen in zijn jas...dan ga ik door de grond. Gelukkig kan ik goed huilen. Alles is vreemd stil. Joan en Johan kwamen eten, dan de tafel dekken voor 3 en ga zo maar door. Toch kijk ik terug op mooie jaren en wat heeft hij veel in reserve tijd geleefd. Ik had het voor geen goud willen missen! Ook hebben wij veel gedaan en genoten van de kleine dingetjes die voor ons van grote waarde waren, zijn.

Maar nu de katten....wat zijn dat toch een vreemde wezens. Bastiaan is steeds bij Willem gebleven. Hij zat op zijn plek en bleef maar naar Willem kijken. Olivier en Whisky waren helemaal van de rel. whisky liep, toen Willem was overleden, in de huiskamer rond alsof hij er voor het eerst kwam. Hij mist Willem.Sliep niet binnen maar buiten. Gisteren dus maar even een goed gesprek met hem aan gegaan en alles uitgelegd en dat hij het voortaan met mij zal moeten doen. Je zult het zowat niet geloven, maar vannacht heeft hij op de kamer van Willem geslapen en vanavond zaten ze voor het eerst met z'n drieën in de huiskamer. Bastiaan, de zwarte kat,  die zich anders nooit laat aaien, is super lief en laat alles toe. Mooie beesten hoor. Wouter zei altijd "de katten zijn mijn reserve liefde "en verdomd hij heeft gelijk.

Het gras in de tuin  heb ik dus gemaaid, de bieten gepland, de tuinbonen schieten uit de grond, de knoflook groeit en de bessen struiken, sorry Martin, zitten stikvol met toekomstige bessen. De aardbeien, dat is een ander verhaal. Dit jaar geen aardbeien. Ik ga wel met Martin ruilen. ik een vergiet aardbeien en hij een vergiet bessen. Aardappels in 3 emmers gepland en ook deze doen het prima. De raapstelen zijn op en waren heerlijk. Volgende week duik ik het zwembad in, want het prachtige buitenbad in Westerbork is weer open.
 Wees altijd welkom hier...ook de kleinkinderen...alle kleinkinderen maar het liefst niet allemaal tegelijk ( grapje)
Liefs, Karin

P.S Nu moeten jullie natuurlijk niet denken dat ik alleen maar "zielig"in huis zit want dat is niet zo. Ik ben laatst bij Wouter geweest en heb daar geslapen. Dat was heel gezellig! Ik ben bij Kirsten geweest....Ook ga ik bij Ria op de thee, komt zij bij mij eten.. drink ik wat bij Titia en Martin en ga daar vanavond eten. Ik sjouw meubels met Joan wij eten samen...Evelien is mij ook tot steun en helpt mij. Ook belt zij mij regelmatig...Marij houdt mij in de gaten...Ik hoop dat ik niemand vergeten ben....Ik ga echt niet zitten sippen hoor..........Fred, Yvonne Kelly...altijd welkom!.ik neem mijn tijd!

sneltrein

Dat het leven voorbij kan trekken als een sneltrein is mij de laatste weken wel duidelijk geworden. Willem en ik zijn 21 maart naar de randstad gegaan en hebben daar geslapen in een hotel. Wij hebben bij de Ark gegeten en het was fijn en intiem. Willem kreeg het alleen steeds benauwder. De 22 ste weer maar huis, maar eerst even bij Kirsten en Mies geweest om een kadootje voor Julia af te geven. Een mooi zilveren armbandje. Terug naar huis. Willem heeft pijn in zijn rug en niets helpt. Mijn diensten beginnen mij zwaarder te vallen omdat ik thuis behoorlijk wat af ren en regel. Op 30 maart bij dr. van der Wielen geweest. Er volgen allerlei bezoekjes en wij proberen van alles uit om Willem minder benauwd te maken. Van mijn leidinggevende krijgen wij een prachtige bos bloemen en ook van van der Berg uitvaart assistent waar ik mee samen werk, komen mooie bloemen met lieve en gemeende woorden. Ondertussen heb ik de huisarts ingeschakeld voor begeleiding We spreken af dat hij iedere 2 weken zal komen. De HAO neemt het over en het blijkt dat deze iedere dag moet komen.
Op 9 april schrijft Willem op zijn blog dat "er uit het ziekenhuis geen hoede berichten komen. "Tja en dan Pasen. De furosemide cassette is op en piept. Maar waar haal je zo een cassette vandaan. Ik wordt van het welbekende kastje naar de muur gestuurd.
In een helder ogenblik bedenk ik mij dat de cassettes uit Meppel komen. Alles via de huisartsen spoed geregeld. Geweldig! Net voor mijn nachtdienst de "handel "opgehaald om daarna meteen de nachtdienst in te gaan. Ik neem een besluit. Ik trek dit niet meer en zal mij de volgende dag zieke melden. Dinsdag 7 april staat mijn laattste ontbijtje klaar met een gekookt eitje.

Vanaf 14 april 2015 gaat het vreselijk snel.  Willem heeft zijn zoon gebeld en verteld dat wanneer hij hem nog wil zien, hij naar Westerbork moet komen.
17 april komt Kirsten een dag en nachtje en gaan wij toepasselijke bedeltjes halen voor onze armbanden.

We eten een zalmsouffle en Willem eet er ook van.
Op 20 april komen Willem zijn zoon en zijn dochter. Willem is verrukt en wil met ze oa het dorp in. Hij vertelde aan mij "dat hij zo trots was om daar zijn zoon en dochter voor te stellen." We drinken wat in het dorp en bestellen "bitterballen." Moe maar voldaan vertrekken zij weer. Er willen nog wat mensen langskomen en doen dat ook.

Na donderdag 23 april was Willem er klaar mee. Hij werd steeds benauwder en wanneer de huisarts donderdag komt zegt Willem "klaar te zijn. "Voor mij een klap in mijn gezicht. Ik heb veel zien aankomen maar dit niet. Een collega komt langs en treft mij totaal over "de rode "aan. Willem wil zijn zoon zien en ik bel mijn dochter en samen komen zij met de auto  naar Westerbork.

 Ook Annelot Wouter en Floor komen. Willem zit doodmoe op het bed en praat met die twee en later met de rest. De volgende dag komen de kinderen terug met de kleinkinderen en Willem straalt in al zijn ellende. Ria heeft mij ontzettend bijgestaan de nachten, want er was geen nachtzorg! De rest zal ik jullie besparen, geloof mij het was vreselijk zwaar. Willem zijn zus en zwager komen ook langs en Willem neemt afscheid van hen.
Willem is overleden op 27 april 2015 om 18.00 uur. Wouter, Floor en Kirsten komen de volgende dag naar Westerbork. Geweldig. Groot compliment aan de huisarts, Arnoud van Loo,  die alles tot het laatste toe heeft begeleidt.....echt te gek!  Tja dacht ik wanneer iemand geboren wordt zet je er altijd de tijd bij dus waarom niet? Mijn lieve oud-collega en vriend heeft mij geholpen deze uitvaart mooi te laten verlopen. Ik wilde het echt zelf doen, maar gelukkig waren zij zo wijs mij ervan te overtuigen dat ik een deel uit handen moest geven! Nu ben ik ook aan mijn verdriet toegekomen! Wat ben ik daar bij om. Ook Jolanda van Yarden...woorden schieten te kort!Voor de uitvaart doel gericht mensen uitgenodigd. Mensen die om ons heen hebben gestaan de laatste jaren. Het was voor mijn geen reünie voor anderen maar voor mij de uitvaart van mijn soul-mate. Bedankt allemaal ik heb het zeer gewaardeerd!Veel lieve reacties en mensen die dus nog echt om mensen geven! Bijzonder en kostbaar!Ik ga ze niet opschrijven, want ik wil niemand vergeten!

De foto's zijn gemaakt door mijn collega Janneke die dit meer doet.

Willem zijn uitvaart was  op 4 mei dus ieder jaar hangen voor hem de vlaggen halfstok.

Lieve mensen er breekt voor mij een gekke tijd aan. Ik voel mij pas hoe moe ik ben. Nu alles afhandelen......Wees welkom in Westerbork! De tuin lijkt te ontluiken en ik voel mij rustig maar wel in en in verdrietig, kan het nog niet vatten allemaal! Het is heel veel tekst lieve mensen..........ik weet het! Maar jullie hebben altijd zo mee geleefd!!!!Mijn dank!
DENKEN JULLIE NOG EENS AAN HEM?????

Titia maakte heerlijke gerechten voor thuis....DANK

Ook de kinderen werden niet vergeten!

Kirsten met Julia, mijn kanjer die tot op het allerlaatste mee ging!