Pluk de dag

Vandaag is het 27 februari 2015. De dagen vliegen voorbij. Soms heb ik een beetje het idee dat wij geleefd worden. Het is niet anders.
Af en toe schijnt de zon en dan krijg ik toch weer een beetje de kriebels. In mijn geval dacht ik, zal ik alvast beginnen met de tuin? De vierkante meter bakken zien er verwilderd uit.  De tuin een bende het gras lelijk. Maar ik heb mij ingehouden. Eerst mijn boek afgemaakt en verstuurd naar de uitgever...puf puf wat een bevalling. Ria had het voor de laatste keer onderhanden genomen en nogmaals de welbekende puntjes op de i gezet. Ik  heb daar weer veel van geleerd. Er waren dingen die ik echt niet wist. Mijn dank Ria!
De tuin ontwaakt voorzichtig uit de natte winter slaap.

De vorige bewoonster groet mij ieder jaar weer met haar lieve krokussen.


17 februari, de verjaardag van Wim. Ik toost op je hoor waar je ook mag zijn.








Op 17 februari kwam de zus van Willem met haar man. Het was een gezellige dag. De bloemen die je mee bracht, Evelien, staan nog steeds en ruiken heerlijk.

van links naar rechts: Karin Evelien en Willem

19 februari was mijn dochter jarig. Ze is 41 jaar geworden maar volgens haar blijft zij altijd 39 jaar. Ik vind het best hoor Kirs!
Kirsten en ik zouden eigenlijk naar Londen gaan voor haar 40ste verjaardag maar daar kwam van alles tussen. Willem en ik hebben haar nu een combi cadeau gegeven. Een armbandje van Pandora.

Op dit moment hebben wij een proef abonnement op de Volkskrant. Ik sla hem open en ik zie dat er een "oude "vriendin van Willem is overleden. Ik kende haar ook wel, maar het was meer een vriendin van hem dan van mij. Willem wilde  graag naar de uitvaart. Deze was in het westen. Wij zijn zondag na mij mijn "schoonheidsslaapje "weg gegaan. Ik had er namelijk  2 nachtdiensten opzitten. Zondagavond gegeten in de Ark en daarna geslapen in het Bastion hotel in Haarlem/Velsen. De uitvaart was maandag 23 februari  op Westerveld.  Indrukwekkend. De aula was afgeladen.  Marjan was een ras organisator en werkte nog bij de krrant. Ook had zij een grote vrienden kring, eetclubjes, een dierbaar maatje, een zoon en ga zo maar door. Na de uitvaart zijn wij langs Kirsten gegaan en hebben haar het armbandje gegeven. Zij was er heel blij mee. Tja en dan ben ik ook blij, klinkt afgezaagd maar is wel waar. Trouwens Kirs, wat in het vat zit verzuurt niet want het gaat echt gebeuren! Spaar maar rustig door voor je zakgeld!
25 februari weer naar het ziekenhuis. De dobutamine werkt niet bij Willem dus deze is nu vervangen door Furosemide. Er zijn wel weer een aantal dingen besproken en er zijn ook een paar besluiten genomen. Al met al was het wederom een heftige dag. Ik ga daar verder niet over uitweiden op het internet. Ik wil er trouwens geen klaagblog van maken. Een ieder is vrij om mij te mailen of te bellen.  Vandaag is het 27 maart en ik heb 2 nachtdiensten. Daarna heb ik een aantal dagen vrij. Even tot rust proberen te komen. Lieve mensen wij spreken en ik ga echt proberen om met enige regelmaat iets te schrijven want ik begreep dat mijn blog toch wel gewaardeerd wordt.

Altijd welkom!!!!

•  

Een samenvatting.

Vandaag is het 15 februari 2015 en alles is in een stroomversnelling gegaan de afgelopen tijd.
We gaan even terug naar 27 december 2014 mijn verjaardag. Dit hebben wij gevierd met een etentje in de "Ark"waar anders. Gezellig met Kirsten, Michel, Floor, Wouter, Angele, Ine, Hans en uiteraard Willem. Lieve kadootjes gekregen. Wij zijn blijven slapen in Haarlem en hebben de volgende morgen gegeten bij Hartig en Zoet. Willem is nog even bij Martijn geweest in de zaak en ik ben de stad ingegaan.

  Op 30 dec. 2014 een nachtdienst en 31 december lagen wij om 23.30 uur in bed.
2 januari kregen wij het schrokkende nieuws dat Mea was overleden. Mea is de vrouw van Jan-Kees en Jan-Kees was mijn eerste echtgenoot en vader van mijn oudste 2 kinderen....volgen jullie het nog?

Zoals jullie weten heeft Willem in december een poosje, 14 dagen,  opgenomen gelegen in het ziekenhuis.
Begin januari moesten wij weer komen voor controle en alles leek redelijk goed, maar 3 weken later belde de hart-falen verpleegkundige dat er toch een porth-a- cath moest worden ingebracht. Daardoor zou dan Dobutamine gaan en dat zou een "kik"geven. Zij had een mooi verhaal over een paard met een "zweepje". Het was even slikken want eerder zag het er naar uit dat dit nog niet nodig was.
Joan is 70 jaar geworden en zij vierde dat met een High Tea....erg gezellig en lekker.

Ondertussen is onze buurvrouw overleden op 19 januari. Het trof mij diep. Zij was "het gezicht"van de eikenlaan.
Willem heeft nu sinds eind januari "doorlopend infuus"en het spec.team, gespecialseerde verpleegkundige komen met enige regelmaat de cassete verwisselen, zo om de 3 dagen.

De cardioloog heeft uitelegd dat Willem in de laatste fase van hartfalen zit en dat zij niet weet hoelang die laatste fase gaat duren. Het kwam bij Willem hard aan. Ook met de dobutamine, voelt Willem zich niet beter. Jammer......"het zweepje van Jeanet "helpt dus helaas niets of zou het nog moeten komen?
Wij plukken nog steeds de dag, maar af en toe is het wel erg moeilijk.
Joan en Johan aten laatst  een heerlijke zalmsouffle bij ons  . Even lekker ontspannen. Ik moest wat uit de schuur hebben en dit vond ik zo een lief plaatje....

Is de zalmsouffle mooi of  niet? Zelf breekbrood gemaakt ......

Het zijn de kleine dingen die het leven aangenaam maken. Zoeken naar die "kleine dingen "moet je soms wel heel erg, maar meestal vinden we wel wat!
15 februari 2015
Hier in Drenthe is het op dit moment koud. De zon schijnt wel maar verder is het koud. De tuin troosteloos en de kippen leggen zo af en toe toch nog een ei. Wij prijzen ze dan de hemel in zovan "bikkels zijn jullie, dank jullie wel". Zo gaat de tijd door en ik vind het af en toe erg  zwaar.
Ik wil echt terug naar Haarlem. Ik voel mij alleen en mis mijn vertrouwde omgeving, ik mis de stad, ik mis de mensen.
 Dus wie een betaalbaar huis weet?
Kirsten is binnenkort jarig. Zij wordt dan alweer 41 jaar. Lieve mensen dit was het even in vogelvlucht.