De laatste dagen van september 2015

De doperwtjes hebben hun werk gedaan en mijn gezicht ziet er weer toonbaar uit. De hechtingen zijn eruit en al het al is het mij erg mee gevallen. Ik voel soms nog wel steeds een lichte pijn maar die is te verwaarlozen. Meestal is dat ook wanneer ik mij weer te druk maak. De paddenstoelen schieten uit de grond en ik heb laatst met Ria een heerlijke boswandeling gemaakt. Later die week heb ik er alleen nog een gemaakt bij Dwingeloo. De radiotelscoop stond te blinken in de zon. Afgelopen vrijdag met Joan en Johan naar het afasiekoor geweest. Johan heeft naast dat zijn oog nog niet hersteld is, ook en slijmbeurs ontsteking. Heel bijzonder te zien en te horen dat mensen met afasie zo goed kunnen zingen. Heeft alles met de hersenen te maken. Het was gezellig. Daarna even met Johan boodschappen gedaan in Odoorn.

 Dit is huis van de kabouter burgemeester van de Lindelaan. Hij woont daar alleen met zijn vrouw, laten we zeggen een soort buitenverblijf zoals onze koning die heeft in een warm land (hahah) Hij woont daar alleen in de herfst. Na de herfst gaat hij weer terug naar het bos waar ook zijn hofhouding is. Belangrijke beslissingen worden er in de herfst niet genomen in tegen stelling met onze grote wereld. Het is vooral van belang dat in deze tijd de kabouterkoning hoort wat er allemaal gaande is in de wereld van de "grote mensen." Met deze informatie gaat de koning terug naar het bos en dan stelt hij zijn beleid daarop af.
Nu denken jullie natuurlijk waar haalt "die meid" , dat zei mijn moeder altijd, het vandaan? Ik weet het niet. Wanneer ik zo loop in het bos of natuur schiet mij van alles te binnen!

Zullen we het houden op veel fantasie en creativiteit?

 Ik heb nog steeds vakantie en vlieg van hot naar her. Zaterdag ben ik met Martin naar de Tamboer geweest. Wij zijn om 14.00 uur vertrokken en want er was ook een middag programma. Tussen door even gegeten bij een heerlijke chinees.....nee die chinees was niet heerlijk hoor maar zijn eten. Toen terug naar de Tamboer. Daar speelde een vrij jonge band....maar zo ontzettend goed......zoek ze maar eens op  You Tube ze heten CUIG ( heb ik al voor jullie gedaan) Nou wanneer Eline met zo een jongen thuis komt ben ik helemaal tevreden. Dat is iets beter dan die andere Boyband. ( ben de naam al vergeten)

Dit is een jaar geleden. Het was duidelijk te zien dat zij veel onderwijs hadden gehad, zo speelde zij prachtig met het publiek en lachte ook verleidelijk naar het publiek. Maar het belangrijkste mooie muziek. De opvolgers van de Dubliners? Moeten ze er nog wel even bij gaan zingen.  Voor Eline had ik die jongen met de viool in gedachte ( grapje)

Maandag cursus en woensdag 30 september ga ik naar mijn ome graad, de broer van mijn vader.
Hij wordt 88 jaar en viert dat bij mijn zijn dochter Regiena of beter gezegd Reggie of Regientietie...........Ik hoop dat Wouter even mee gaat, zou ik zo leuk vinden.
Het eten alleen vind ik nog steeds niets. Ook zie ik op tegen de winter maar laten we eerlijk blijven, ik heb altijd al een hekel aan de winter en de december maand gehad. Zeker sinds ik in Drenthe woon. Het voelt dan vreselijk opgesloten. De Ierse Pub in Westerbork, voelde wel wat voor mijn voorstel om een aanschuiftafel te organiseren eens per maand. De voorbereidingen zijn in volle gang.
Ik kan natuurlijk wel gaan klagen dat ik Willem mis, en dat..........Ik probeer een objectieve kijk op alles te houden. Ik ben blij voor Willem dat hij nu rust heeft want laten we eerlijk zijn, de laatste jaren waren een aan één schakelijking van inleveren. Voor hem, maar ook voor mij. Ik heb heel veel geleerd in die jaren en  wil dat niet vergeten net zoals ik Willem niet wil en zal vergeten.

April 2015.

Na dit "stichtelijke woord "stop ik voor vandaag met schrijven. Ik ga mijn brood in de oven zetten.

Ik ben weer  aan het lezen. Lieve Mama van Ester Verhoef.....Harstikke goed.

 

Veel liefs, Karin

September 2015

Ze zeggen dat wij nog een nazomer krijgen...nu ik ben benieuwd. Het gras weer gemaaid en een behoorlijke oogst van de appelboom afgehaald. Dat wordt bakken en appelmoes maken.

Dinsdag 1 september met Joan v R. naar de sauna geweest. Het was lang geleden en het was heerlijk ontspannen echt om meer te doen.
 De laatste keer ben ik met Willem in Groningen geweest...dat moet zeker zo een jaar of 8 geleden zijn geweest. Woensdag 2 september. Frieda en Trees zijn jarig en ik heb beiden een kaart gestuurd. Ook op deze dag een interview met radio Drenthe gehad over mijn boek. Het was een leuk gesprek en Johan heeft het voor mij opgenomen. 3 september zou Willem de AOW ingaan. De broer van Willem, Fred,  is 5 september 60 jaar geworden en gaf een kleine borrel. Maar met 2 nachtdiensten zat dat er voor mij even niet in. Weer een kaart gestuurd, want ik had er al een gestuurd maar dan een week te vroeg! Tja dat kan je zo hebben he...even de datum en de kluts kwijt. Marij vierde haar 65 ste verjaardag in Diggels met een oer gezellig feest...of in Limburg zeggen ze geloof ik "kei gezellig."

De nachten waren pittig maar goed te doen. Nee, vervelen doe ik mij niet in Assen. Er gebeurd veel op dit moment en ik mis mijn maatje om mee te overleggen. Maar ik moet eerlijk blijven, Willem was al zolang uit het arbeidsproces dat hij dingen vaak niet meer helder zag. Idealiseren heeft geen zin. Gelukkig heb ik een paar lieve mensen om me heen die mij helpen en naar mij luisteren. Kirsten belde 10 september hun kat had waarschijnlijk een ongeluk gehad en  zijn pootje moet eraf.. Wat een bedragen vlogen daar over de behandeltafel dat meer een onderhandelingstafel werd. Kirsten had Tijger dan ook liever laten inslapen maar dat deed de dierenarts niet! Hij verplichte haar om de rekening van 500.00 euro dan maar in termijnen te betalen. Ik blijf het een vreemd verhaal vinden. Donaties zijn welkom! Kirsten was er behoorlijk van slag van. Kan dat helemaal  begrijpen.

Later, maar dat is later, vertelde iemand mij dat je in zo een geval het beste naar een asiel kan gaan omdat daar de kosten minder zouden zijn?
 Nu nachtdienst en wat de toekomst gaat brengen is onduidelijk. Wat een jaar...
En wie kwam ik zondag 13 september in het dorp tegen? Juist de moeder van Mies...ik was totaal overdonderd want zij woont in IJmuiden......

Zo even mijn agenda er bij. Op dinsdag  15 september zijn mijn wenkbrauwen "gelift "in Haarlem. Ik hoop dan minder hoofdpijn te krijgen en ook van het gezeur af te zijn van "wat zie je er slecht en moe uit"want dat waren van die kreten die ik kreeg zelfs wanneer ik net "fris en fruitig"mijn bed uit kwam. Mijn ogen zijn wat blauw en een dracula rol zou niet slecht zijn op dit moment......Mijn hoofd doet pijn en bukken en tillen moet ik vermijden. Volgende week dinsdag gaan de hechtingen eruit en ik denk dat ik dat maar even koppel aan een etentje in de Ark. Ik heb nog ruim 3 weken vakantie.
16 september 2015

De herfst is begonnen en op het gras liggen de blaadjes die nog niet zo mooi gekleurd zijn.

 Ik ga morgen samen met Martin en Titia even naar Groningen naar IKEA want ik wil gordijnen in mijn slaapkamer en misschien keuken. Ze noemen dat het cocon syndroom geloof ik. Nee het eerste jaar ga iik geen beslissingen nemen betreffende verhuizen naar het westen. Het is zo dubbel...loop ik in Haarlem dan denk ik: hier hoor ik thuis...ben ik in Drenthe heb ik dat zelfde gevoel en maak ik plannen voor de tuin en groenten. Zeker weet ik, dat het allemaal goed gaat komen en ik voel dat dat echt gaat gebeuren. Alleen nog niet nu.
 En wie is er gauw jarig? Juist ome Graad, maar eerst Geke nog.

Hai Kaar.......

Ik vond deze foto van Willem nog op mijn telefoon. Het was februari 2015 en er lag een schaap op zijn rug. Ik moest en zou terugrijden van Willem. Al puffend en hijgend redde hij dit schaap. Dat was nu echt Willem.

Dit zag ik in een tijdschrift staan en het klopt aardig want diegene die overleden is is ergens anders en diegene die achter blijft voelt de meeste pijn. Dat is, denk ik, het ook het moeilijkste van weten dat je gaat overlijden, weten hoezeer je die anderen verdriet doet.