2 weken vrij……ik zou zo zeggen gaan jullie er maar even voor zitten. Het waren zeer actieve weken. De nodige activiteiten zijn afgerond.

Terwijl ik op mijn kamer zat, voelde ik dat er iemand naar mij keek….ik kon niet zo gauw lokaliseren waar het vandaan kwam……Tussen de boeken keek een grote kelderspin mij aan….wat een griezel…….ik heb hem zachtjes naar buiten gegooid…nuttige beesten maar niet in mijn kamer graag……..

In mijn vakantie moest ik naar 2 nascholingen…want dit meisje moet ieder jaar “haar punten”halen.
 Mijn werkkamer is helemaal veranderd. Een goed bureau en een mooi ladekastje…Ik ben weer helemaal blij. Bij Joan en Johan pruimen geplukt en daar jam van gemaakt.

Ook heb ik heerlijke bosbessenjam gemaakt. Vrijdag 20 september ben ik even alleen naar Haarlem geweest. Ik heb daar ook gekeken “naar het hofje van de 21^ste eeuw”. Dat ligt aan het Spaarne…heel centraal. Bij Wouter langs gegaan ( die aan het werk was)en een bloemetje afgegeven voor op zijn nieuwe tafel!

 Daarna  de stad in ( even snerten) en s avonds gezellig bij Kirsten gegeten!

                      

 Maar eerst broodmeel gehaald bij de “zandhaas”in Santpoort.

24 september bij Johan en Joan gegeten….Project M of te wel…project mosselen…ze waren heerlijk en de sfeer ontspannen.  Het doet mij verdriet te zien hoe Joan vaak met zichzelf in de knoop ligt omdat het communiceren niet of nauwelijks meer gaat. Toch weet zij veel duidelijk te maken. Johan heeft vaak aan één gebaar of woord al genoeg.  Ja zo zie je maar…bij iedereen gebeuren dingen waar je niet “op gerekend”had. Dan moet je opnieuw je plan trekken en dat dat niet altijd meevalt “moge duidelijk”zijn. Bij Joan en Johan is die diepgang in gesprekken die ik vaak zo mis in Drenthe. Ik, wij, blijven import! De één kan heel goed oppervlakkig leven en de ander niet….het geeft mij soms een eenzaam gevoel. Mijn wortels zitten in de Haarlemse grond en bij de zoute zee.......

Woensdag bij de THAI gegeten want wij moesten toch in Groningen zijn en ik had tenslotte vakantie. Het zijn die dingen die het leven kleur geven…die kleine en grote onverwachte dingen of dingetjes….genieten, althans proberen te genieten van alles.

De herfst is echt in het land. Ons tentdoek van het prieel heeft zijn beste tijd gehad.

 Hout besteld, bouwplan gemaakt…hout laten bezorgen……….deel van het prieel afgebroken……..

Zaterdag was de straat barbecuemooi weer en gezellige mensen....……maar wat was ik, waren wij moe…….tussen de hout planken tentzeil en oude bureau  door…..40 gevulde eieren gemaakt, cake gebakken……..taartbodems gebakken….Ik heb mijzelf getrakteerd op een koffiemachine…ze eentje met echte bonen…heerlijk!!!!!!! Mijn Nespresso met cups op marktplaats gezet! Voor € 50.00 mag hij worden opgehaald!

Zondag 29 september was het uitgestelde keienfestival en kwamen Ome Ge, Regien en Dick kwamen naar Drenthe.  Zijn dochter en schoonzoon gaven hem voor zijn verjaardag...juist een weekendje Drenthe!

ome Graad

Ome Graad en Regientietie

De vlag " uitgehangen  vlaggetjes" opgehangen"…………ik had  weer een super aardbeientaart gemaakt en heerlijke champignon soep gekookt. Mijn botten kraakte van vermoeidheid mijn knieën deden pijn, mijn rug stijf ….dus vroeg naar bed gegaan. Maar wat hebben wij genoten van het bezoek van Ome Graad, Regien en Dick!!!!! Maandag “fris en fruitig”het prieel af  gemaakt….wij zijn er trots op….en wat een heerlijk weertje…zalig nog in de tuin gezeten.

Er komen nog steeds aardbeien aan de planten en binnenkort ga ik mijn appelboom leegplukken.

Er leven nog 2 boerenkool planten. ( met dank aan de slakken)  De prei doet het wel goed. De kippen leggen nog steeds eieren en vragen regelmatig waar de “grote wormenzoeker Jarno is”

 Maandagnacht  een nachtdienst gehad, de naam zegt het al. Woensdag een avonddienst en dan ga ik donderdag 3 oktober met 3 collega’s met de trein “mijn stad”laten zien…….Willem moet 3 oktober weer naar het UMCG. Hij heeft daar gesprekken met de neuroloog en met de anesthesist want misschien krijgt hij (nog) een apparaatje geïmplanteerd die zijn hart moet helpen met het rond pompen van het bloed, dit via de nervus vagus. Kan ik mijn hoofd  aan geen één schouder meer neer vleien snik snik....Het is een trial….dus garantie tot aan de draaideuren van het ziekenhuis…..Willem pakt alles aan om de kwaliteit van zijn leven te verbeteren. Wij avonturen het wel! Want het leven blijft een avontuur en wanneer je denkt “even rust”te hebben gebeurd er wel weer wat. Gemakkelijk vind ik het niet altijd……en af en toe heb ik een behoorlijke dip………..ook vind ik het zo jammer dat ik Rolf en Eric-Jan nooit meer zie en nee jullie hoeven “het familiediner” niet op mij af te sturen want dat wordt een teleurstelling. Je kan niemand verplichten om van iemand te houden en om soms dingen in een breder verband te zien. Broers, zussen, kinderen niets is vanzelfsprekend. 

O,ja..ik ga binnenkort mijn profielfoto veranderen…ik laat mijn haar namelijk “gewoon”grijs worden… het is even doorbijten en even slikken……..maar ik was dat verven zo zat…….dus straks een grijze Karin
( joehoe)

Liefs………