Zon en rouw

Vandaag heb ik Olivier laten in slapen. Olivier was onze, oudste, witte kat. Ik weet nog goed dat Willem hem had verstopt in zijn jaszak en zei "wanneer jij het niet wilt...gaat hij morgen terug." Maar Wouter en ik waren verkocht. Olivier is sinds dat hij klem heeft gezeten in de boom, nooit meer het zelfde geworden. Het deed mij zoveel pijn. heb staan huilen als een kind. Ik hoop dat hij Willem vindt. Rosemary Altea schrijft in een van haar boeken dat zij "een persoon ziet met bij hem, de katten."

Ik heb weleens gezegd dat mijn karma in dit leven is "afscheid nemen" nu ik doe niet anders . Woensdag 3 juni zou Willem 65 jaar geworden zijn en hij vertelde aan de buurvrouw Marij dat hij een tuinfeest wilde geven. Nu dat "feest "komt er niet maar toch wil ik het niet zomaar voorbij laten gaan. Er komen een paar mensen en samen gaan wij het glas heffen op het leven van nu, en het leven van Willem. Vandaag mijn bed verhuisd naar mijn werkkamer, kijken of ik daar wel kan slapen. Het gras is gemaaid, de kantjes geknipt, een laadbak vol met troep naar de stort en er volgen er meer. Niet dat ik Willem weg wil hebben, maar ik wil opruimen. Daardoor wordt mijn hoofd ook leger. Zijn kleren hangen er nog en zijn hoed ligt op de kapstok....
Het afgelopen weekend op de kinderen ( 5) van Kirsten gepast. Eline "drukte wijselijk" haar snor. Ik kan mij voorstellen dat Kirsten en Mies even ruimte nodig hadden.
Ik heb een prachtig lichtje gekregen dat heerlijk geurt!
Tja en zo rommel ik maar door. Ik voel mij leeg en uitgewoond en zit vol met vragen waar ik geen antwoord meer op zal krijgen. Ik heb Martijn en Annelot een mooie foto gegeven en de laatste 18 maanden van Willem zijn leven op CD. Ik had het blog gekopieerd en er van alles bij geschreven en extra foto's erbij gedaan. Ik hoop dat zij het waarderen. Ik heb hier 2 grote dozen staan en die ga ik vullen met spullen voor hen. Het deed mij veel om Annelot te zien, meer dan ik dacht. Buiten liep ik te huilen van ellende en gemis.
Ik kom zoveel dingen in huis tegen! Ook zoveel dingen waarvan ik denk "had dat weggegooid "maar niet dus. Hij was een verzamelaar.  Na 4 juni mag ik de as ophalen.
Lieve mensen ik zit dus diep in de rouw. Voor jullie gaat alles door, en is het anders, ik weet het. ik hoop dat jullie af en toe aan hem denken! Ook al wist ik het, het valt mij op dat inderdaad veel mensen beloven en niet na komen.......Maar de harde kern blijft mij trouw en daar ben ik heel blij mee. Die lieve Evelien belt mij regelmatig, Ine stuurt lieve kaartjes en dat betekent zoveel............3 juni met lieve mensen hier een borrel......mensen die dichtbij ons stonden, staan....moeilijk maar kostbaar...
kostbaar zoals het leven
kostbaar zijn die mensen die niet alleen met dikke tranen naast je staan op de uitvaart ,maar ook later helpen om je tranen te drogen.......