Een nieuwe dag........
Soms besef je meer dan eens hoe betrekkelijk het leven kan zijn. Dat je moet genieten van iedere dag en dat je niets moet uitstellen....Met die gedachte het volgende verhaal.......
Mijn moeder had de gewoonte om een dag voor je verjaardag te bellen met de vraag "en meid hoe oud ben je nu?"dan noemde ik braaf mijn leeftijd waarop mijn moeder dan zei "ik zal het je morgen nog eens vragen" Zo doe ik dat meestal ook mijn met mijn kinderen, voor hoever aanspreekbaar........ Kirsten zal nooit vragen of ik op haar verjaardag wil komen...ze weet, het is een paar uur rijden en dat ik het best druk heb.....Nu vond ik, vonden wij, het leuk om haar te verrassen en toch te komen....Zo "gedacht" zo gedaan. Wij zijn de 19de februari in de auto "gesprongen"en naar IJmuiden toe gereden. Eerst even naar Haarlem om een kadootje te kopen toen via Angele naar IJmuiden. Ine was helaas niet thuis. De blik in Kirsten haar ogen toen ze ons zag staan zal ik niet gauw vergeten...maar toch.....ze had al gedacht "het zal mij niet verbazen wanneer mijn moeder straks voor de deur staat" Ons kent ons dus toch wel een beetje. Mies lag uitgeput op de bank van zoveel "kindergeweld"........Gezellig wat gedronken...een duivekater bij de Vomar gehaald....Wat dat is? Dat is zoet wit brood en niet te krijgen in Drenthe........Kirsten heeft voor ons allen eieren gebakken....ik zei nog "Kirs geef Mies niet te veel"..... maar ja. Jarno aan de pannenkoeken en ja toen begon de ondeugende "opa"de stukjes op te hijsen met een hijskraan.....Vreselijk wat een toestand.....De meiden en "wij oudjes"ook lagen dubbel van het lachen. Het was ook geen gezicht.......Jarno happend naar de pannenkoek en ook het ei van Eline moest er aan geloven........ Na een geslaagde dag weer naar huis gereden....wordt vervolgd............
Met mijn collega gaat het minder. Zij heeft toch borstkanker.....zie de aanhef van deze blog over de betrekkelijkheid van het leven.........
Geen opmerkingen:
Een reactie posten